Nievialikaje pra vialikich
Chakusaj
Pracavać da źniamohi, da poŭnaj straty enerhii, da dryžykaŭ va ŭsim ciele ja navučyŭsia ŭ Kacusika Chakusaja. Jon pracavaŭ da straty prytomnaści. Pračytaŭšy pra toje, ja sam pačaŭ malavać cełymi dniami. Ja pieršym prychodziŭ u mastackuju vučelniu i apošnim sychodziŭ. U praduktovaj kramie kuplałasia bułačka za 7 kapiejek. Jana źjadałasia razam z čornym načnym pavietram…
14.02.2005, 17:37
Sakrat i napisanaje
Čamuści ŭ pavodzinach Sakrata vyłučajuć toj fakt, što jon nie natavaŭ svaich dumak. Jon sapraŭdy ničoha nie zapisvaŭ, ale napisaŭ Sakrat šmat, bo vałodaŭ zdatnaściu pisać svaje dumki praź inšych.
14.03.2005, 22:26
Leanarda i pleśnia
My kavałki soniečnaha śviatła, zahusłaha na karotki čas, ruchomyja formy soniečnaj enerhii. Heta tak, kali bačyć śvietłaje. A nasamreč my pleśnia, bałotnaja pleśnia na pavierchni ziamnoj kuli. Pieršy, chto zaŭvažyŭ i vyjaviŭ pleśnievuju sutnaść čałaviečaha isnavańnia, byŭ Leanarda.
16.03.2005, 14:55
Madyljani i curkatańnie małaka
Zachapleńnie iluzornymi kaštoŭnaściami i spakuślivaściami mastackich vobrazaŭ tak zaciahvaje ŭ kalejdaskapičny śviet adlustravańniaŭ, što časam nadoŭha zabyvajeśsia pra smak realnaści, pra žyćcio narmalnaje i hruntoŭnaje. Nasamreč ja zaŭsiody lubiŭ i lublu vodar śviežaha małaka, što curkami źbiahaje z vymieni ŭ viadro. Lublu duchmianaść harodu paśla spornaha daždžu. Lublu prostaje sialanskaje žyćcio z haspadarkaju, dzie aviečki ŭ ciaple viečarovaha sonca vybiahajuć sa statku i biahuć da ciabie, viedajučy, što ich čakaje kavałak chleba. Dziŭna, ale bahiemny paryžanin Amedeo Madyljani vykazaŭ padobnuju dumku: «Ja nie rabotnik i nie haspadar. Mastak musić być volny, nie naviazany na łancuh. Adziny, chto viadzie narmalnaje žyćcio, — heta sielanin, ziemlarob».
25.03.2005, 12:18
Ciapier čytajuć
Łojka pra budučaha pierajemnika Łukašenki: Adčuvajecca, što dziadula rychtujecca, prykidvaje i hladzić varyjanty3
Kamientary