Chalip pra Sańnikava, Cichanoŭskuju i katlety: Heta vyklučna pra ježu, byvajuć takija dziŭnyja supadzieńni
Žurnalistka Iryna Chalip u novym vypusku «Žyćcia-maliny» raskazała pra jaje muža Andreja Sańnikava, fotazdymak katlet i realnuju palityku.
U časie razmovy była zakranuta historyja pra zdymak katlet, jakija Andrej Sańnikaŭ apublikavaŭ u fejsbuku ŭ toj dzień, kali štab Śviatłany Cichanoŭskaj inicyjavaŭ hałasavańnie pa pieramovach z režymam Łukašenki.
«Jakija katlety? Vy viedajecie, što moj muž kulinarnuju knihu napisaŭ? Kali moj muž vystaŭlaje katlety, to heta katlety. Razumiejecie, moj muž — čałaviek žorstki i pryncypovy. Časam heta nie padabajecca šmatlikim ružovym poni. «My ŭsie takija zajčyki, takija mileńkija, my ž možam adzin adnamu tolki dobryja słovy, dobryja rečy kazać». A kali chtości nie ŭ mejnstrymie — heta taksičny čałaviek, jon nie naš, jon uvohule čužy.
Ja ž viedaju, što robić moj muž. Razumiejecie, palityka — heta nie intervju, nie strymy. Palityka — heta nie toje, što jon kaža ŭ efirach roznych ukrainskich telekanałaŭ ci zachodnich. Palityka — heta toje, što vyrašajecca ŭ kabinietach, na zakrytych sustrečach, dzie niama presy. Na roznych składanych mižnarodnych forumach, vielmi vuzkich, dzie adbyvajecca łabiravańnie niejkich intaresaŭ. Heta jość palityka, a nie toje, što chtości skazaŭ žurnalistcy «Dojče vele» (ja ŭvohule nie viedaju hetu historyju)».
Iryna Chalip pracytavała łaŭreata Nobieleŭskaj premii Dźmitryja Muratava, jaki skazaŭ, što «Sańnikaŭ zmoh zamianić Realpolitik na palityku kaštoŭnaściej».
«Jość rečy, jakich zdavać nielha, jakija pryncypovyja, jakimi nielha handlavać. Razumiejecie, nielha vykreślivać z sankcyjnaha śpisu jakoha-niebudź Šakucina ci Mašenskaha, tamu što jon padkinuŭ tabie hrošaj. Nielha. A heta toje, što, na žal, adbyvajecca», — tłumačyć Chalip.
Paźniej na ŭdakładniajučaje pytańnie ab zdymku z katletami Iryna Chalip znoŭ adznačyła, što heta fatahrafija ŭ fejsbuku Sańnikava vyklučna pra ježu. «U jaho stužcy vy znojdziecie stolki kulinarnych fotazdymkaŭ. Jon fantastyčna hatuje».
«Nakolki zaraz ščyra Vy mnie heta kažacie?», — spytaŭ Mikita Miełkazioraŭ.
«Absalutna», — adkazała Chalip.
«To-bok, vy vierycie ŭ heta?»
«A Vy nie?»
«Ja nie viedaju, što mnie dumać. Niejak heta takoje dziŭnaje supadzieńnie, jakoje možna tłumačyć svajoj kulinaryjaj».
«Razumiejecie, byvajuć takija dziŭnyja supadzieńni. Pamiataju, adnojčy ja lacieła ŭ samalocie i čamuści hałavu zalezła nazva knihi Efraima Sievieły «Spynicie samalot — ja źlezu». Ja laču i dumaju: što heta takoje? A kali samalot pryziamliŭsia i ja ŭklučyła telefon, pieršaj atrymlivaju sms ad Natašy Radzinaj: «Sievieła pamior». Nu byvajuć takija supadzieńni».
Čytajcie jašče:
Sańnikaŭ — žurnalistcy «Dojče Viele»: Heta abaviazkovyja pytańni, jakija vam kuratary kažuć zadavać?
Sańnikaŭ: Demsiły — heta ja. A Łatuška i inšyja — samazvancy
Andrej Sańnikaŭ vydaŭ dychtoŭnuju knihu pra turemnuju kuchniu roznych krain
Ciapier čytajuć
Łukašenka pra Zialenskaha: Vałodzia jak syn mnie byŭ, ale pastupiŭ jak hnida11
Kamientary