«Biełarusy, u adroźnieńnie ad rasiejcaŭ, nie pretendujuć być pieršymi ŭ śviecie. Im heta pofih»
U novym vypusku tok-šou «Žyćcio-malina» pierakładčyk i litaratar Siarhiej Šupa raskazaŭ, čym adroźnivajucca biełarusy ad rasiejcaŭ.
Na pohlad Siarhieja Šupy, u biełarusaŭ inšaje ujaŭleńnie pra śviet.
«Rasiejec adčuvaje (i nie moža nie adčuvać) siabie pradstaŭnikom samaj vialikaj, samaj mocnaj krainy śvietu, jakuju, umoŭna kažučy, usie musiać bajacca. Heta vielič. A biełarusam heta zbolšaha pofih», — ličyć litaratar i zhadvaje vyniki apytańnia rasijan, jakoje było praviedziena hadoŭ šeść-siem nazad, ab tym, jakija prablemy ich najbolš chvalujuć:
«U rasiejcaŭ niedzie ŭ pieršaj trojcy było «A što tam u nas u Siryi adbyvajecca?» Ja nie ŭjaŭlaju sabie ŭzrovień absurdu, čamu heta musić čałavieka z Saratava ci Varonieža cikavić. Biełarusy, ja dumaju, takimi katehoryjami nikoli nie myślać. Im pofih, što tam adbyvajecca. Biełaruś da hetaha ni maje nijakaha dačynieńnia. A Rasija — «što tam našy chłopcy ŭ Siryi?» A što tam vašy chłopcy robiać?
Heta takoje hieapalityčnaje samaadčuvańnie siabie ŭ śviecie. Rasija — heta vialikaja kraina, jakaja pretenduje być pieršaj šmat u čym. A biełarusy nie pretendujuć. Im voś, kab ich nie čapali, kab im davali rabić, zarablać, žyć narmalna. Heta ja pra zvyčajnych ludziej kažu, jakija nie majuć nijakich ambicyj. A dla hetaha im nie treba ni być pieršymi ŭ kosmasie, ni ŭ Siryi pravodzić niejkija razborki, ni zmahacca za pieršynstvo z Amierykaj. Navošta heta treba? Žyć dla siabie, a nie dla niejkaj iluzornaj vieličy. I heta hałoŭnaje i istotnaje adroźnieńnie».
Siarhiej Šupa taksama ličyć prablemaj toje, što biełarusy nie razmaŭlajuć na biełaruskaj movie. Jon tłumačyć:
«Pryjazdžaje biełarus za miažu adpačyvać. Jaho prymajuć za rasiejca. Spačatku heta nie prablema. Ale paźniej jon adčuvaje niejkuju niaŭtulnaść. Kali jaho nie tolki miascovyja prymajuć za rasiejca, ale i sami rasiejcy, jakija jeździać tudy adpačyvać. I ŭźnikajuć usiakija situacyi. I biełarus adčuvaje: «Nie, ja nie chaču, ja nie taki». A havaryŭ by ty pa-biełarusku, to naturalna b usio adrazu stała na miescy, i nie było nijakich niuansaŭ».
Ciapier čytajuć
Łukašenka pra Zialenskaha: Vałodzia jak syn mnie byŭ, ale pastupiŭ jak hnida11
Kamientary