I raskazaŭ, chto prydumaŭ nazvać syna Alhierdam.
Deputat i historyk Ihar Marzaluk u intervju haziecie «Źviazda» raskazaŭ, što jaho lubimy pieryjad u historyi — Vialikaje Kniastva Litoŭskaje.
«A kali kazać pra stahodździ, to XVI, bo heta vielič Skaryny, Sapiehi. Vielmi šanuju Połacki pieryjad XI—XII stst., bo heta Usiasłaŭ Čaradziej i Jefrasińnia Połackaja. Pra toje, što jany zrabili, možna havaryć doŭha. Udumajciesia: Jefrasińnia Połackaja była zasnavalnicaj žanočaha manastva na terytoryi ŭsioj Rusi, a jašče jana zasnavała škołku ŭ manastyry, dzie vučyli dziaŭčatak. Taksama lublu biełaruskaje Adradžeńnie — 2-ja pałova XIX — siaredzina XX st. — heta stvareńnie biełaruskaj litaratury, vysokich žanraŭ biełaruskaha mastactva».
Lubimymi histaryčnymi tvorami jon nazvaŭ niekalki knih Uładzimira Karatkieviča («Ładździa rospačy», «Sivaja lehienda», «Kałasy pad siarpom tvaim», «Dzikaje palavańnie karala Stacha»), «Dažyć da śvitańnia» Vasila Bykava, «Karniki» Alesia Adamoviča i «Minski napramak» Ivana Mieleža.
Pra Bykava Marzaluk adznačyŭ: «Dla mianie jon Džamałunhma ŭ litaratury».
Deputat raskazaŭ taksama pra tradycyi, jakija pieradajucca z pakaleńnia ŭ pakaleńnie ŭ jaho siamji.
«U nas pryniata, kali naradžajecca chłopčyk, imia daje maci, kali dačka — baćka. Takim čynam, maja žonka, jakaja taksama źviazana z historyjaj, nazvała syna Alhierdam. Hetaje imia było ŭ jaje rodzie — puchavicka-asipovickaja halina.
Jašče adna tradycyja: kali synu spaŭniajecca hod, pierad im kładuć try rečy — knihu (zvyčajna Bibliju), zbroju i hrošy. Heta try šlachi mužčyny. Ja, darečy, vybraŭ knihu, potym zbroju, tolki paśla kašalok».
Ciapier čytajuć
Łukašenka pra Zialenskaha: Vałodzia jak syn mnie byŭ, ale pastupiŭ jak hnida11
Kamientary