«Usio było prosta katastrafična». Žurnalist Tarnalicki skardzicca na pravalnyja sproby znajści sabie paru ŭ dadatkach dla znajomstvaŭ
Žurnalist «Jeŭraradyjo» Taras Tarnalicki padzialiŭsia svaim dośviedam pošukaŭ stasunkaŭ u dadatkach dla znajomstvaŭ: jon čakaŭ, što budzie chadzić na ramantyčnyja sustrečy niekalki razoŭ na tydzień, ale bolš čym za miesiac karystańnia Tinder i Badoo ŭ jaho atrymałasia pabyć usiaho na adnym paŭnavartasnym spatkańni.
«Liču, što fijaska tatalnaje», — kamientuje chłopiec.
«Našaj Nivie» Taras raspavioŭ pra svaje stratehii, niaŭdačy i vysnovy.
Pieršy raz Taras rehistravaŭsia ŭ tyndary jašče ŭ siaredzinie 2010-ch vyklučna dziela cikaŭnaści.
«Mnie tady trapiłasia kartka ź dziaŭčynaj, jakaja nahadvała mužčynu, — mianie heta vielmi naśmiašyła. Paśla hetaha ja zakryŭ tyndar i bolš im nie karystaŭsia. U Biełarusi mnie chapała ludziej afłajn — u mianie byli ramantyčnyja stasunki ź niekalkimi dziaŭčatami, ź jakimi my paznajomilisia na roznych mierapryjemstvach. U emihracyi ŭsio stała inakš: ja zrazumieŭ, što znajści patrebnych mnie ludziej vielmi składana, jany źnikajuć — faktyčna jak piasok prachodzić skroź palcy.
Ja skłaŭ sabie śpis dziaŭčat, jakija mnie padabalisia jašče ŭ Minsku i jakija taksama trapili ŭ emihracyju, pačaŭ daznavacca, z kim jany sustrakajucca, z kim žyvuć, i zrazumieŭ, što amal usie jany zaniatyja. Heta było baluča».
Taras pryznajecca, što daŭno ni z kim nie sustrakaŭsia, ale mienavita ŭ emihracyi asabliva mocna adčuŭ samotu, tamu vyrašyŭ šukać bolš-mienš tryvałyja stasunki.
«Ja, kaniečnie, nie liču siabie starym, ale 35 hadoŭ — heta ŭžo nie toje kab małady čałaviek, chutčej — siaredniaha ŭzrostu. Z hetaj nahody ja vyrašyŭ skarystacca Tinder i Badoo. Paznačyŭ Varšavu dla pošukaŭ, kab nie vielmi daloka, bo nie vieru ŭ stasunki na adlehłaści».
Taras čakaŭ, što jak tolki zarehistrujecca, to adrazu pačnie chadzić na spatkańni jak na zavod, «tolki zarablaj hrošy na kvietki i kafe», ale realnaść akazałasia inšaj.
«Paśla rehistracyi ŭ tyndary atrymałasia niedzie 10 łajkaŭ, u «Badu» pryblizna stolki ž. U mianie pajšli navat metčy (supadzieńni — NN), i spačatku dziaŭčaty mnie niešta adkazvali, ale potym abo pačynali maŭčać, albo nijak nie reahavali. U vyniku ja zmoh vyciahnuć na razmovu ŭsiaho adnu dziaŭčynu — heta była ŭkrainka, ale ź dziciom. My ź joj damovilisia na sustreču, ale potym ja maładušna pierastaŭ joj pisać i adfrendziŭ. Ničoha nie maju suprać dziaciej, ale niešta nie skłałasia tut. Jašče adna dziaŭčyna taksama była ŭkrainka, užo trochi starejšaja, i jana mnie bolš spadabałasia. Ja navat raźličvaŭ na niejkuju chimiju, ale ŭ vyniku taksama nie skłałasia.
Ahułam usio było prosta katastrafična, bo ja ŭjaŭlaŭ, što budu mieć pa niekalki spatkańniaŭ na tydzień».
Taras vyrašyŭ spytać u ChatGPT, u čym moža być zahvazdka. Toj adkazaŭ jamu, što, mahčyma, u chłopca niecikavaja ankieta, ale sprava moža być i ŭ vysokaj kankurencyi.
«Apošniaje vyhladaje praŭdaj — mnie znajomyja dziaŭčaty pisali, što polskija kabiety lubiać spatkacca z zamiežnikami, a nie z chłopcami z Uschodniaj Jeŭropy: bajacca ci moŭnaha barjeru, ci niejkich palityčnych momantaŭ. Navošta im niezrazumiełyja žychary postsavieckich krain z aŭtarytarnaj uładaj, kali jość brytancy ci niemcy, jakija zarablajuć bolš, i ź imi možna parazmaŭlać na anhlijskaj movie bolš jakasna», — raskazvaje Taras.
Paralelna chłopiec teściravaŭ biełaruski dadatak dla znajomstvaŭ «Vit!», ale tam taksama nie pajšło.
«Ja napisaŭ 14 dziaŭčatam, ź ich ja zmoh parazmaŭlać z tryma. Adna, z Varšavy, u vyniku pierastała mnie adkazvać, a dźvie inšyja žyli ŭ Biełarusi, ź imi sustrecca nie atrymałasia».
Chłopiec pisaŭ i polkam, i ŭkrainkam, i biełaruskam, i rasijankam. Sprabavaŭ mianiać stratehii dyjałohu, nabyŭ płatnuju padpisku ŭ «Badu» na tydzień, ale ničoha nie pracavała.
«Z adnoj biełaruskaj byŭ metč. Ja ŭ jaje zapytaŭ, ci zmožam my razmaŭlać pa-biełarusku, jana adkazała, što biełaruskuju nie vielmi viedaje, ale ja mahu pisać. I voś ja sprabavaŭ, potym zaprasiŭ jaje na spatkańnie ŭ kafe, ale jana ničoha nie adkazała. Ja pačakaŭ paru dzion i zrabiŭ anmetč.
Padobnaje było ź jašče adnoj dziaŭčynaj z Ukrainy — ja taksama sprabavaŭ paklikać jaje ŭ kafe, ale jana nijak nie reahavała. Nie mahu skazać, čamu tak adbyvajecca — mahčyma, prablema ŭ ankiecie, mahčyma, uva mnie, u tym, jak ja vioŭ razmovu. A mahčyma, dziaŭčatam prosta niecikava było — jany albo zaniatyja, albo kankurencyja bolš jakasnych mužčynskich ankiet jość. Ja sprabuju tut nie mocna šukać pryčyny ŭ sabie, bo heta zahaniaje ŭ situacyju refleksii, što sa mnoj praŭda niešta nie tak».
Zamiest taho, kab zahaniacca, Taras i dalej płanuje testavać inšyja stratehii i novyja dadatki.
«Pasprabuju niešta vypravić — dumaŭ, moža, inšyja fotazdymki zrabić: jany ŭ mianie bolš-mienš śviežyja, ale nie ŭsie studyjnyja. Taksama krychu dało plon chutčej ad dyjałohu pierachodzić da prapanovy sustrečy. Jašče ChatGPT paraiŭ mnie pasprabavać i inšyja dadatki, tamu ja płanuju zarehistravacca ŭ Bumble ci Hinge, pahladžu, jak tam budzie łavicca ryba. U tyndary, mahčyma, pasprabuju nabyć płatnuju padpisku, ale dakładna nie ciapier — jon mnie niešta zusim nie spadabaŭsia. Dadatak pryhožy, z kłasnym dyzajnam, tam šmat ludziej, ale pa fakcie niejkaha vyniku jon mnie nie prynios. Da taho ž možna aktyŭniej vučyć miascovyja movy i sprabavać šukać ludziej inšymi sposabami.
Voś ja lublu chadzić u kavorkinhi, na viečaryny i kancerty. Ale tam składana, bo ludzi ŭžo prychodziać z kimści i treba pravodzić palavy resiorč (daśledavańnie. — NN), vyśviatlać, ci jość u čałavieka niechta ci nie. Heta jak chałodnyja zvanki — ty padychodziš i da ludziej, jakija nie hatovyja da stasunkaŭ, ale kali padydzieš da vialikaj kolkaści, mahčyma, ź niejkaha razu zmožaš kahości znajści.
U dadatkach, mnie padavałasia, budzie praściej, bo ŭ ich ludzi nibyta adrazu hatovyja ci da razmovaŭ, ci da spatkańniaŭ, ci da seksu. Ale pa fakcie tam siadziać vielmi roznyja ludzi».
Tak ci inakš, załomvać ruki pa pryčynie biahučych niaŭdač žurnalist nie płanuje.
«Moža, pakul niama taho čałavieka, jaki mnie patrebny, ale jon znojdziecca. Hałoŭnaje, nie hublać nadzieju, pamiatajučy, što my sami stvarajem svoj los».
Usim, chto taksama ŭ aktyŭnym pošuku, Taras raić vieryć u siabie i nie budavać zavyšanych čakańniaŭ ni ad dadatkaŭ, ni ad spatkańniaŭ. A taksama nie brać na vieru ŭsio, što parekamienduje štučny intelekt.
«Ja ŭ ChatGPT zapytaŭ paśla adzinaha spatkańnia, što mnie rabić, kali ja adčuvaju, što my nie vielmi metčymsia ź dziaŭčynaj u pryjarytetach — jon mnie paraiŭ, što treba raźvitacca. I ja tady joj napisaŭ, što, napeŭna, my adno adnamu nie pasujem, i dadaŭ, što, mahčyma, nie tolki ja tak liču, ale i jana. To-bok, jašče i dadumaŭ za jaje. Moj susied pa kvatery, ź jakim ja zdymaju chatu, skazaŭ mnie, što darma ja tak zrabiŭ, treba było spačatku parazmaŭlać ź joj. Ja i sam potym zrazumieŭ, što heta krynžova było z majho boku. Karaciej, viedajcie, što štučny intelekt možna davać zusim nie karysnyja parady».
Kamientary
Dy napišycie ŭžo biez soramu, jak jość – mnohija palaki prosta ličać nas ludźmi druhoha hatunku i čakajuć, kali my ŭsie "śpiardalim na Ukrainu".