Čym cikavaja «Emilija Pieres» — samy dzivacki film z favarytaŭ «Oskara»
Hety miuzikł sabraŭ uradžaj uznaharodaŭ, a ciapier źjaŭlajecca adnym z favarytaŭ u šmatlikich naminacyjach na «Oskar». Voś što ź siabie ŭjaŭlaje «Emilija Pieres».
Nie lubicie, kab film źnievažaŭ vašy pačućci? Lepš na čas zabyć pra heta, bo «Emilija Pieres» — sapraŭdny vyklik dla tradycyjanalistaŭ. Vyhladaje, što siarod kinakrytykaŭ ich niašmat, bo stužka sabrała bahata ŭznaharodaŭ: naprykład, pryz žury ŭ Kanach i tamtejšuju statuetku za najlepšuju žanočuju rolu, a taksama 10 naminacyj na «Załaty hłobus» — u čatyroch ź ich stužka vyjhrała, u tym liku i ŭ naminacyi «Najlepšy film — kamiedyja ci miuzikł».
Hladzicie sami. Ryta, mieksikanskaja advakatka, atrymlivaje tajamničuju i vyhadnuju prapanovu pracy ad miascovaha narkabarona. Niezadavolenaja svajoj karjeraj, žančyna prymaje prapanovu. Ciapier zadača Ryty — dapamahčy Manitasu del Monte źmianić poł, bo mahutny mafijozi, akazvajecca, daŭno adčuvaje siabie žančynaj.
Ryta padarožničaje pa śviecie i znachodzić doktara, jaki pieratvaraje narkabarona ŭ sińjoru Emiliju Pieres. Prachodzić čas, i Emilija viartajecca ŭ žyćcio advakatki: Ryta pryvozić da žančyny jaje dziaciej, a taksama dapamahaje joj pasprabavać siabie ŭ… pakajańni.
Heta miuzikł, tak što pryhody Emilii i Ryty supravadžajucca tancami i pieśniami na ispanskaj i anhlijskaj movach. U hałoŭnych rolach aktrysy Zoi Sałdana i Karła Safija Haskon (jana pierakanaŭča ŭvasobiła adrazu i Manitasa, i Emiliju), zdymajecca taksama Sielena Homies — hetaja śpiavačka tut hraje Džesi, žonku-ŭdavu Manitasa. Homies, jakaja raspačynała karjeru jak aktrysa, u apošnija hady pieścić nas chiba što pracaj u detektyvie «Zabojstvy ŭ adnym budynku», i ciapierašniaja stužka — viartańnie dla jaje ŭ vialikaje kino, a taksama krok napierad u akciorskaj karjery.
Ź pieśniami, darečy, atrymałasia niepryjemna. Pad videa muzyčnych numaroŭ z «Emilii Pieres», što raźmieščanyja na jutubie, ciapier jość dziasiatki krytyčnych kamientaroŭ ad ispanamoŭnych. Ludzi pišuć, što ispanskaja mova ŭ pieśniach miuzikła niby z Google Translate i hučyć nie nadta zrazumieła dla tych, kamu jana rodnaja — niepryhožy štrych dla miuzikła, jaki da apošnich kadraŭ sprabuje ładzić dla hledačoŭ akno ŭ Mieksiku.
U stvaralnikaŭ «Emilii Pieres» atrymałasia adnaznačna žanočaje kino. Try žančyny, takija niepadobnyja adna da adnoj, sustrakajucca ŭ hetaj historyi: Ryta — karjerystka, Džesi, jakaja prosta šukaje luboŭ, dy Emilija — duša, jakaja šukaje siabie i znachodzić, tolki zanadta pozna. Razam try žančyny prachodziać praz vyprabavańni, raskryvajuć siabie z novych bakoŭ i demanstrujuć, mabyć, hałoŭnuju ideju stužki — toje, što ad siabie nie źbiehčy, navat kali vielmi chočacca, ale pry hetym šans na pakajańnie zaŭždy jość.
U hety karnavał pryhoža ŭplecienaja historyja mieksikanskaj mafii i jaje šmatlikich achviaraŭ — trahiedyja cełaj krainy, pra jakuju my tak mała viedajem. Scenar atrymaŭsia ambicyjny, voś tolki raźviazka ŭ filmie niečakana banalnaja dla jaho.
Z žanru miuzikła «Emilija Pieres» vyciskaje pa maksimumie, jaje stvaralniki ŭmieła bałansujuć pamiž lohkaściu i hłybinioj. Ale ŭsio-tki najlepšaje, što atrymałasia ŭ hetaj stužcy — stvaryć ź jaje odu žanockaści dy supravadzić tuju odu jarkimi muzyčnymi numarami. U astatnim «Emilija Pieres» — choć i pryhožaja dy śmiełaja, ale zbolšaha małasensoŭnaja fiejeryja, jakuju zabyvaješ praź niekalki chvilin paśla finalnych tytraŭ.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Kamientary